ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը Fox News-ին տված հարցազրույցում նշել է, որ շատ դժվար զրույց է ունեցել Զելենսկու հետ և հերթական անգամ զգուշացրել նրան, որ Կիևը հաղթաթղթեր չունի: ԱՄՆ-ի նախագահը խոսել է նաև Ռուսաստանի դեմ լրացուցիչ պատժամիջոցների կիրառման մասին, շեշտելով, որ հարցը քննարկվում է, և դրանք կարող են կիրառվել։ «Ես միշտ դա պահուստում ունեի։ Անհրաժեշտության դեպքում կօգտագործեմ։ Ես կնախընտրեի դա չօգտագործել։ Ի դեպ, դա շատ կարևոր է»,- հավելել է Թրամփը։               
 

Կմասնակցի՞ Ռոբերտ Քոչարյանը փետրվարի 20-ի հանրահավաքին

Կմասնակցի՞ Ռոբերտ Քոչարյանը փետրվարի 20-ի հանրահավաքին
16.02.2015 | 14:16

Ի՞նչ ունենք փետրվարի 12-16-ի իրադարձությունների ամփոփագրում: ՀՀԿ-ն ի լուր բոլորի հայտարարեց, որ սահմանադրական բարեփոխումներ լինելու են՝ քաղաքական բավարար կոնսոլիդացիա ՀՀԿ-ն գտել է՝ անկախ ով է կողմ, ով է դեմ: ՀՀԿ-ն վերջնականապես դեպի ընդդիմություն մղեց ԲՀԿ-ին՝ քաղաքական կամուրջներն այրելով կոալիցիայի տեսքով: Եվ ՀՀԿ-ականները, բացառությամբ մեկ-երկու հավասարակշիռ ու քաղաքական արժեք ունեցող խոսքի՝ հախուռն ու առանց բառապաշարի մեջ ընտրություն անելու սկսեցին քարկոծել ԲՀԿ-ին: Նրանք փորձում են իրենց հավատարմությունն ապացուցել հարազատ կուսակցությանն ու նրա առաջնորդին, բայց այնքան են ոգևորված, որ չեն նկատում՝ իրենց խոսքով ԲՀԿ-ի համակիրների թիվն են ավելացնում, դա փոխաբերաբար կոչվում է արջի ծառայություն: Իսկ որ փոխաբերությունը ՀՀԿ-ում հասկանում են՝ ՀՀԿ փոխնախագահ Հովիկ Աբրահամյանը ապացուցեց՝ հայտարարելով, որ չհասկացողի գլխին բամփում են, այլապես պատկերացնո՞ւմ եք՝ ինչպե՞ս է Հովիկ Աբրահամյանը հասնում ու բամփում Գագիկ Ծառուկյանի գլխին, եթե դա փոխաբերաբար չէ ասված: ՈՒ ընդհանրապես՝ որքա՞ն է բամփելը համապատասխանում քաղաքական բառապաշարին ու քաղաքական նպատակներին: Բայց Հովիկ Աբրահամյանը սուրբ է՝ համեմատած երիտասարդ ՀՀԿ-ականների հետ, որ միայն մի խնդիր են լուծում՝ ակտիվ լինել, խոսել-խոսել-խոսել, ու՝ այդքանը:
ԲՀԿ-ն այս հարթությունում իրեն շատ ավելի քաղաքական ու քաղաքակիրթ է պահում, չի հակադարձում վիրավորանքները ու թեթև կսմիթներից այն կողմ չի անցնում: Բնական է՝ խնդիր ունի լուծելու ու սրամտության ժամանակը չէ: Առավել ևս, որ բացի իր խորհրդաժողովում հայտարարված ձևաչափից՝ եռյակի ձևաչափը առայժմ միայն խորհրդակցությունների ու դատապարտումների մակարդակում է գործում: Մինչև փետրվարի 20-ը վերցված դադարը և եռյակի ներսում եղած տարակարծությունները հարթելու ու միասնական տեսակետ ձևավորելու համար է, և Գագիկ Ծառուկյանի անձնական ունեցվածքի պահպանման հարցերը լուծելու: Այս ընթացքում պետք է ճշտվի, թե ինչ մասնակցություն է ունենալու Ռոբերտ Քոչարյանը պայքարի այս փուլում, մնալո՞ւ է ստվերում, թե՞ առաջին գիծ է գալու ու գուցե մասնակցելու է փետրվարի 20-ի հանրահավաքին, երբ առաջին ու երկրորդ նախագահները նույն հարթակում հավաստելու են համաժողովրդական շարժմանն իրենց հավատարմությունը: Սա անհավանական տարբերակ է թվում, բայց հեռահար ռազմավարական ծրագրերում լիովին տեղավորվող՝ թե Ռոբերտ Քոչարյանի, թե Լևոն Տեր-Պետրոսյանի: Ի վերջո, Ռոբերտ Քոչարյանը չի կարող չընդունել, որ Գագիկ Ծառուկյանի դեմ պայքարը պայքար է իր դեմ, իսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չի կարող չընդունել, որ Ռոբերտ Քոչարյանը պակաս ու գուցե ավելի մեծ ֆինանսական աղբյուր չէ: Մարտի 1-ը խոչընդոտ կդառնա՞: Բայց նույն մարտի 1-ը խոչընդոտ չդարձավ Գագիկ Ծառուկյանի պարագայում, Ռոբերտ Քոչարյանին ևս հնարավոր է «ներել» ու հաշտվել՝ հանուն քաղաքական շահի ու հեռանկարների, իսկ լիդերության հարցերը հընթացս կպարզվեն: Համենայն դեպս՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը միշտ կարող է օգտագործել հասարակական կարծիքի գործոնը Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ, եթե դա իրեն պետք լինի:
Փետրվարյան հախուռն իրադարձությունների մեջ ստվերվեց վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի այցը ՌԴ և հանդիպումը ՌԴ վարչապետ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ: ՀՀ վարչապետը գնացել էր Մոսկվայից սեպտեմբերի 3-ից առաջ խոստացած ֆինանսները բերելու, բայց ֆինանսատնտեսական ճգնաժամում գտնվող Մոսկվան ռազմավարական դաշնակցին նպատակաուղղեց դեպի ներքին ռեսուրսների օգտագործում: Գագիկ Ծառուկյանն առաջին «զո՞հը» կլինի, թե՞ Հովիկ Աբրահամյանը հարկադրված կլինի հարկատու դառնալ ու դարձնել քրեաօլիգարխիկ համակարգը, որ իշխանության հենարանն է: Ինչ-որ պահի Հովիկ Աբրահամյանը հակասության մեջ չի՞ հայտնվի իր անձնական ու պաշտոնական շահերի հետ: Վտանգավոր չի՞ դառնա այդ հակասությունը հետագա պաշտոնավարման համար: Իհարկե, Հովիկ Աբրահամյանին ևս Գագիկ Ծառուկյանի հետևից ընդդիմադիր դաշտ ուղարկելը բնավ պետք չէ Սերժ Սարգսյանին: Իբրև քաղաքական մրցակից նրա լեգիտիմացումը Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ՝ լավ քայլ է, բայց վտանգավոր, ոչ մի երաշխիք, որ նրանք միմյանց դեմ կլինեն և չեն դաշնակցի՝ երկուսով ավելի անվտանգ դիրքեր պահպանելու համար, իսկ դա կփոխի ուժերի հարաբերակցությունը: ՀՀԿ-ԲՀԿ փոխհարաբերությունները կարող են հարթվել, կարող են ավարտվել փողոցում՝ բաց դիմակայությամբ, բայց երկու տարբերակն էլ, փաստորեն, լինելու է ոչ այնքան երկու կուսակցությունների որոշման հետևանք, որքան ներքաղաքական ու ներհամակարգային տասնամյակներով գործող օրինաչափությունների ու նպատակների, որոնք չեն բարձրաձայնվում ու կապ չունեն ժողովրդի հետ:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Իսկ իշխանությունը պահելու ի՞նչ տարբերակ է Սերժ Սարգսյանը մտածել: Կօգտագործվի՞ «Միասնություն» դաշինքի փորձը: Քաղաքական միտքը Հայաստանում նոր ոչինչ չի գտնում և պտտվում է արդեն հայտնագործվածի շրջանակներում, այդ դեպքում իշխանությանը շտապ պետք է ընդդիմադիր ուժ, ում հետ կարող է դաշինք կնքել՝ օգտագործելով նրա քաղաքական իմիջը՝ մաքրվելու գաղջ մթնոլորտի նստվածքից, նրան առաջարկելով իշխանության մաս դառնալ:
Կա՞ այդպիսի ուժ Հայաստանում: Որքան ասես: Բայց խնդիրը բարդանում է, երբ դրվում է ընտրության լեգիտիմության հարցը. քաղաքական կուսակցությունը, ում հետ դաշնակցելով ՀՀԿ-ն կարող է վարկը վերականգնել ու ժողովրդավարական իմիջում տեղավորվել, պետք է լինի չվարկաբեկված, տարիների ընթացքում կայուն ընդդիմադիր դիրքերում գործող, ժողովրդի մեջ հենարան ունեցող: Իսկ դա նշանակում է, որ այդ կուսակցությունը համագործակցության համար պայմաններ է առաջադրելու, բնականաբար, ոչ ֆինանսական, ոչ էլ նույնիսկ իշխանական հիերարխիայում առավել մեծ ներկայացվածության: Քաղաքական պահանջներ: Քանի՞ կուսակցություն կարող է դա անել: Համենայն դեպս, ԲՀԿ-ն այդ ցանկում այլևս չի լինի:

Դիտվել է՝ 1379

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ